Karakul Jacobschaap Krainer Steinschaf

De kop is onbewold met een typische ramsneus en heeft de oorspronkelijke geboortekleur. De kop is lang en smal met lange brede hangoren.

De ooien hebben geen hoorns.
De rammen hebben soms wel en soms geen hoorns.
De hoorns zijn spiraalvormig.

De hals is enigszins lang en de aanzet is geheven.

De voorhand is diep en smal met een grote longcapaciteit en eindigt in een smalle
V-vormige borst.

De middenhand is lang en smal met opstaande ruggenwervels wat normaal is bij primitieve rassen.



Huid/vacht
De middenhand is lang en smal met opstaande ruggenwervels wat normaal is bij primitieve rassen.

De achterhand is enigszins verhoogd t.o.v. de voorhand.

De poten zijn onbewold en behouden de geboortekleur.

De Karakul heeft een vetstaart: het onderhuids weefsel van de staart dient als opslag van enkele kilo's vet. De vetstaart kan verschillende vormen hebben: met enkele of dubbele knik, gedraaid of piramidevormig zonder knik.

Er zijn diverse kleurslagen: Arabi (zwart bij de geboorte), Kambar (vos bij geboorte), Sur (bruin met tan, wildkleurig bij geboorte), Guligas (roodschimmel bij geboorte) en Schirazi (zwart schimmel tot zilver bij geboorte). Na elke schering wordt de wol lichter van kleur en ontstaan er vele kleurschakeringen. De pels van pasgeboren lammeren heet "persianer” of “astrakan".
De vacht van de volwassen Karakul bestaat uit een langharig dekkleed dat het schaap beschermt tegen neerslag en een wollen ondervacht voor de warmte. De wol is geliefd bij vilters en kan ook gesponnen worden.

Typerend voor dit ras is de glooiende bovenlijn beginnend met de ramsneus, gevolgd door de geheven hoofd-hals en de houding overgaand in een licht gewelfde ruglijn en via een afhangend kruis overgaand in een breed aangezette vetstaart. Als ze volop in de wol zitten maken ze een massieve indruk, maar eenmaal geschoren zijn ze rank en lichtvoetig.