Brilschaap Border Leicester British Texel

Het Brilschaap is afkomstig uit de berggebieden van Oostenrijk en het zuiden van Duitsland. De oorsprong van het ras zou in Karinthië (Kärnten) liggen, vandaar dat deze streeknaam (Kärntner) vaak wordt toegevoegd aan de naam. Het ras is ontstaan uit kruisingen van verschillende bergrassen. Een van deze rassen is het Italiaanse Bergamasca-schaap, dat als stamvader van veel bergrassen wordt gezien. Een ras dat erg nauw verwant is aan het brilschaap is het Villnösser schaap dat in het noorden van Italië voorkomt.

Het meest opvallende aan het Brilschaap is de kop. De kop is onbewold en heeft geen horens. Het schaap heeft lange vlezige hangoren welke voor een- of tweederde deel zwart of bruin gekleurd zijn. De karakteristieke oogvlekken, de bril, waaraan het ras zijn naam ontleent, zijn ook zwart of bruin van kleur en zakken af richting neus. Kleine vlekken op de lippen en kin van het schaap zijn toegestaan.

Het gebogen neusbeen is een typisch kenmerk van het Brilschaap.
Een brilschaap heeft een lang lichaam en is hoogbenig. Het beenwerk is erg stevig en de klauwen zijn vitaal, dit is erg belangrijk voor een schaap dat in de bergen moet gedijen. De staart van het Brilschaap is vrij lang en reikt meestal verder dan de hak. De vacht van het Kärntner Brilschaap is wit en afhangend, hierdoor kan het schaap goed gehouden worden in gebieden met veel neerslag, hij zal nooit tot op de huidnat worden. Het Brilschaap wordt in Duitsland en OOstenrijk twee keer per jaar geschoren, omdat de dieren gedurende de winterperiode op stal gehouden worden. De wol van het Brilschaap is geschikt om te spinnen en te vilten. 

Het brilschaap heeft een seizoensvrije bronst. Dit betekent dat de ooien het gehele jaar gedekt kunnen worden. Het ras is vroegrijp, al worden de jaarlingen meestal niet gedekt. In het herkomstgebied lammeren de ooien op een leeftijd van 18 maanden voor de eerste maal. Het Brilschaap lammert probleemloos, heeft voldoende melk en goede moedereigenschappen. Oudere ooien werpen in Nederland meestal een tweeling terwijl jaarlingen vaak één lam ter wereld brengen